Proboszczowie/administratorzy parafii św. Mikołaja w Wilczy
KS. PAWEŁ STAFFA
Urodził się 4 grudnia 1885 roku we wsi Wierzch koło Prudnika. Był synem Pawła i Pauliny z domu Nowak. Po ukończeniu Gimnazjum w Prudniku, rozpoczął studia teologiczne na Uniwersytecie Wrocławskim. 22 czerwca 1912 roku we Wrocławiu przyjął święcenia kapłańskie. Duszpasterzował kolejno w Dziećmarowie, Rozmierzy, Markowicach a od sierpnia 1917 roku w Pilchowicach. W czasie trwania I wojny światowej powierzono mu funkcję kapelana wojskowego. 7 sierpnia 1920 został mianowany lokalistą z tytułem kuratusa w Wilczy Górnej. Oznaczało to, że mógł mieszkać na terenie Wilczy i sprawować posługę wśród jej mieszkańców, ale był zależny od proboszcza pilchowickiego. Wkrótce po wybudowaniu probostwa, 01.08.1925 roku erygowano nową parafię pod wezwaniem św. Mikołaja, obejmującą swym zasięgiem Wilczę Górną, Wilczę Dolną i Szczygłowice. Wtedy też otrzymał dekret biskupa na proboszcza. Zmarł nagle 16 lutego 1929 roku w Wilczy i tam został pochowany przy kościele. Mieszkańcy zapamiętali go jako dobrego człowieka i duszpasterza, podkreślając przy tym, że chociaż z pochodzenia był Niemcem zawsze okazywał lojalność wobec państwa polskiego.
KS. TEODOR WALENTA
Urodził się 20 kwietnia 1882 roku w Pawłowie (powiat raciborski). Wstąpił do Towarzystwa Świętego Franciszka Salezego w Valsalice pod Turynem. Po ukończeniu Gimnazjum Salezjańskiego w Lombriasco i odbyciu nowicjatu w Foglizzo w Pie-moncie studiował teologię w Mediolanie, Genui i Padwie. 29 czerwca 1909 roku przyjął święcenia kapłańskie w Turynie. Po dziesięciu latach pracy duszpasterskiej w ośrodkach wychowawczych dla młodzieży we Włoszech, powrócił do Polski, gdzie objął obowiązki nauczyciela języków obcych - włoskiego i francuskiego - w Gimnazjum Salezjańskim w Oświęcimiu. Zaangażował się w działalność plebiscytową i powstańczą na Górnym Śląsku. Obok ks. Teodora Kubiny, późniejszego biskupa częstochowskiego, jako członek misji rządowej odbywał podróże dyplomatyczne do Rzymu, by przekonać koła watykańskie i rząd Królestwa Włoskiego do opowiedzenia się po stronie polskiej w sprawie Górnego Śląska. W roku 1923 zwrócił się do Stolicy Apostolskiej z prośbą o zwolnienie go z obowiązków zakonnych i przyłączenie do kleru diecezjalnego, co nastąpiło kilka miesięcy później. Ówczesny biskup katowicki Arkadiusz Lisiecki, po okresie próbnym, włączył go w szeregi duchowieństwa katowickiego. Pełnił posługę wikariusza w Katowicach a później w Chropaczowie. 08 kwietnia 1929 roku otrzymał samodzielną parafię w Wilczy, gdzie spędził pięć lat. Od roku 1934 był proboszczem w parafii św. Anioła Stróża w Gorzycach. Kiedy wybuchła II wojna światowa i wkrótce rozpoczął się czas okupacyjnego terroru, przesłuchiwało go Gestapo. Otrzymał wówczas zakaz wykonywania posług kapłańskich w parafii a także podejmowania jakichkolwiek czynności liturgicznych w kościele. Po wkroczeniu Armii Czerwonej do Gorzyc, gdy stanął w obronie napastowanych kobiet (jest to jedna z wersji jego męczeńskiej śmierci), został zastrzelony przez sowieckiego żołnierza a jego ciało wrzucone do rowu przeciwlotniczego. Miało to miejsce 16 kwietnia 1945 roku. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Gorzycach.
KS. ANTONI DANECKI
Urodził się 9 stycznia 1876 roku w Dąbrówce Wielkiej. Ukończył szkołę ludową w rodzinnym mieście a następnie kontynuował naukę w Bytomskim Gimnazjum. Po zdaniu egzaminu dojrzałości rozpoczął studia teologiczne na Uniwersytecie Wrocławskim. 20 czerwca 1903 roku przyjął święcenia kapłańskie. W 1907 roku rozpoczął posługę w miej-scowości Stausberg koło Frankfurtu nad Odrą, w której większość mieszkańców była wyznania ewangelicko-augsburskiego, a wśród katolików pokaźną grupę stanowili polscy robotnicy sezonowi. 19 czerwca 1916 roku przydzielono go do parafii w Turzu, leżącej w powiecie raciborskim. Po podziale Górnego Śląska, z powodu swojego zaangażowania
w prace plebiscytowe, musiał opuścić parafię i przenieść się do Bobrownik. Tam też duszpasterzował od roku 1922 do 1933 a następnie został kapelanem szpitalnym w Szpitalu Bonifratrów w Cieszynie. Po roku otrzymał nominację na administratora parafii w Wilczy. Zmarł, po dłuższej chorobie, 14 września 1942 roku i został pochowany na cmentarzu parafialnym w swojej rodzinnej miejscowości.
KS. TEODOR GAŁĄZKA
Urodził się 28 marca 1911 roku w Kończycach koło Zabrza. Był synem Pawła i Franciszki z domu Kaczmarczyk. Uczęszczał do szkoły powszechnej a następnie kontynuował naukę w Gimnazjum w Królewskiej Hucie. Po zdaniu egzaminu dojrzałości wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia teologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. 28 czerwca 1936 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk ks. biskupa Stanisława Adamskiego w katowickiej katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła. Pełnił kolejno posługę w Woszczycach, Świętochłowicach, Lublińcu, Piotrowicach i Chorzowie. We wrześniu 1942 roku otrzymał nominację na administratora parafii św. Mikołaja
w Wilczy, gdzie duszpasterzował do roku 1946. Następnie powierzono mu obowiązki kapłańskie w Wirku-Nowej Wsi.
W styczniu 1957 roku został mianowany administratorem, a rok później proboszczem parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rybnej-Strzybnicy i tam też pracował aż do śmierci. Zmarł 22 października 1972 roku.
KS. ROBERT PUCHER
Urodził się 29 lutego 1912 roku w Łaziskach Górnych. Był synem Andrzeja i Anny z domu Ucka. Po zdaniu egzaminu maturalnego wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia teologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. 28 czerwca 1936 roku przyjął święcenia kapłańskie. Pełnił kolejno posługę w Kochłowicach, Miedźnej, Brzezinach Śląskich, Mszanie, Lipinach i Łagiewnikach Śląskich. 19 października 1946 roku otrzymał nominację na administratora parafii św. Mikołaja w Wilczy. W sierpniu 1957 roku został proboszczem wilczańskiej parafii. Dzięki jego staraniom w Szczygłowicach, które dotychczas stanowiły część parafii św. Mikołaja, wybudowano kościół i probostwo. Wtedy to, a był to rok 1962, zwrócił się do biskupa katowickiego z prośbą o utworzenie odrębnej placówki duszpasterskiej
w Szczygłowicach. Jednocześnie, obawiając się niezrozumienia podjętej przez niego inicjatywy zarówno ze strony mieszkańców Wilczy, jak i Szczygłowic, poprosił o przeniesienie go do innej parafii, motywując swoją decyzję „dobrem obydwu placówek duszpasterskich”. Prośba została spełniona i jeszcze tego samego roku został skierowany do parafii św. Wawrzyńca w Wirku, gdzie aż do przejścia na emeryturę w roku 1977 był proboszczem. Jako emeryt mieszkał na terenie parafii św. Antoniego z Padwy w Rybniku. Zmarł 21 lutego 1990 roku w Rybniku.
KS. STANISŁAW KUŚ
Urodził się 5 lipca 1912 roku w Mazańcowicach. Po ukończeniu szkoły ludowej w rodzinnym mieście, kontynuował naukę
w Gimnazjum w Bielsku. Po maturze wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. 28 czerwca 1936 roku z rąk ks. biskupa Stanisława Adamskiego w katowickiej katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach przyjął święcenia kapłańskie. Pełnił kolejno posługę w Chropaczowie, Tarnowskich Górach, Świerklańcu i Nakle Śląskim. W roku 1942 został powołany do Wehrmachtu. Będąc na froncie wschodnim przedostał się na stronę wojsk radzieckich. Powrócił do diecezji katowickiej
i w kwietniu 1945 roku podjął obowiązki katechety w Państwowym Gimnazjum i Liceum Koedukacyjnym w Lublińcu. Następnie posługiwał w Dębie, Katowicach (gdzie był również nauczycielem matematyki i fizyki w Niższym Seminarium Duchownym św. Jacka), Wodzisławiu Śląskim, Piekarach Śląskich i Pruchnej. We wrześniu 1955 roku, podczas wygnania biskupów katowickich, został notariuszem Kurii Diecezjalnej a także powierzono mu sprawy referatu duszpasterskiego. Rok później, już po powrocie biskupów, podjął obowiązki wikariuszowskie w Koszęcinie a następnie pomagał w Murckach.
W 1960 roku otrzymał nominację na administratora parafii Opatrzności Bożej w Jaworzu zaś dwa lata później został administratorem parafii św. Mikołaja w Wilczy. Zmarł 21 lutego 1966 roku w Rydułtowach i został pochowany przy kościele parafialnym w Wilczy.
KS. RUDOLF ŚWITAŁA
Urodził się 20 maja 1913 roku w Siemianowicach Śląskich. Był synem Franciszka i Jadwigi z domu Ciba. Po ukończeniu szkoły powszechnej, kontynuował naukę w Państwowym Gimnazjum w Katowicach. W 1937 roku rozpoczął formację duchowo-intelektualną w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Niestety studia przerwał wybuch II wojny światowej. Podczas niemieckiej okupacji pracował fizycznie aż do sierpnia 1944 roku, kiedy to wcielono go do wojska niemieckiego. Kilka miesięcy później dostał się do niewoli amerykańskiej. W lutym 1945 roku wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, gdzie pełnił zadania sanitariusza w I Dywizji generała Stanisława Maczka. Po zakończeniu wojny wrócił do Polski i podjął przerwane studia. 2 kwietnia 1949 roku przyjął święcenia kapłańskie. Duszpasterzował w Siemia-nowicach Śląskich, Orzegowie, Tychach, Jedłowniku, Katowicach-Brynowie i Goduli. W 1958 roku został administratorem parafii w Międzyrzeczu koło Bielska a w roku 1966 otrzymał nominację na proboszcza parafii św. Mikołaja w Wilczy. Tam też posługiwał do roku 1981, do przejścia na emeryturę. Zamieszkał w Panewnikach, gdzie zmarł 15 listopada 1983 roku. Został pochowany przy kościele św. Mikołaja w Wilczy.
KS. STEFAN MIESZCZANIN
Urodził się 26 lipca 1928 roku w Kochłowicach. Był synem Grzegorza i Moniki z domu Burzyk. Podczas II wojny światowej jego ojca osadzono w obozie koncentracyjnym w Dachau, gdzie też zginął. Aresztowanie ojca miało wpływ na ciężką sytuację materialną w rodzinnym domu, co zmusiło go do podjęcia pracy w kopalni „Wirek". Po zakończeniu wojny kontynuował naukę w Gimnazjum dla dorosłych a następnie wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego
w Krakowie. 28 czerwca 1953 z rąk ks. biskupa Franciszka Jopa przyjął święcenia kapłańskie. Posługiwał kolejnow Pie-karach, Kochłowicach, Lipinach, Rybniku, Katowicach-Janowie, Morgach, Czechowicach-Dziedzicach i Mikołowie. Będąc na ostatniej placówce, z polecenia biskupa katowickiego, zajmował się wiernymi z Łazisk Dolnych. Od 1957 roku starał się o zezwolenie na budowę kościoła w Łaziskach Dolnych. Jednak dopiero w 1981 roku udało się uzyskać odpowiednią zgodę władz państwowych na utworzenie parafii Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny, której został pierwszym proboszczem. Kilka miesięcy później został przeniesiony do parafii św. Mikołaja w Wilczy. Zmarł 31 maja 1983 w Knurowie i został pochowany na cmentarzu w rodzinnym mieście.
KS. JERZY PLUTA
Urodził się 27 lipca 1932 w Katowicach-Brynowie. Był synem Ludwika i Walerii z domu Rauchsfleisch. Uczęszczał do Prywatnego Katolickiego Gimnazjum Męskiego im. św. Jacka i Niższego Seminarium Duchownego w Katowicach. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. 14 sierpnia 1958 roku w Panewnikach z rąk ks. biskupa Herberta Bednorza przyjął święcenia kapłańskie. Posługiwał kolejno w Goduli, Zabrzegu, Radzionkowie, Dąbrówce Małej, Lipinach i Maciejkowicach. W sierpniu 1982 roku otrzymał polecenie ks. biskupa Herberta Bednorza, by jak najszybciej udać się do parafii św. Mikołaja w Wilczy i tam służyć pomocą choremu proboszczowi ks. Stefanowi Mieszczaninowi oraz kontynuować pracę naukową z zakresu historii Kościoła. 10 sierpnia 1983 roku został proboszczem wilczańskiej parafii a 16 kwietnia 1989 roku powierzono mu obowiązki administratora tymczasowej parafii Zmartwychwstania Pańskiego w Kalwarii Pszowskiej, gdzie zmarł 7 listopada 1993. Jego pasją była historia Kościoła. Opracował między innymi dzieje diecezji katowickiej w okresie niemieckiej okupacji, przejrzał archiwalne dokumenty dotyczące działalności ks. biskupa Augusta Hlonda na Śląsku, sporządził bibliografię prac ks. kardynała Bolesława Kominka a także opisał wkład duchowieństwa Górnośląskiego i Cieszyńskiego w nauki teologiczne. Należał do zespołu konsultantów „Gościa Niedzielnego". Na łamach tego pisma opublikował artykuły poświęcone takim postaciom jak: papież Jan XXIII, ks. kardynał August Hlond, ks. biskup Stanisław Adamski czy ks. Józef Londzin. Zarysował również historię diecezji katowickiej oraz historię Kościoła rzymskokatolickiego
w Niemczech i USA.
KS. EDWARD PIEGZA
Urodził się 30.01.1942 roku w Strzybnicy, dzielnicy Tarnowskich Gór. Po ukończeniu szkoły średniej i zdaniu matury rozpoczął studia teologiczne w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. 15.08.1968 roku z rąk ks. biskupa Herberta Bednorza przyjął święcenia kapłańskie. Posługiwał w kilku parafiach (archi)diecezji katowickiej i w roku 1989 został proboszczem parafii św. Mikołaja w Wilczy, gdzie duszpasterzował do roku 2007 aż do przejścia na emeryturę. Obecnie mieszka w Rybniku i angażuje się w pomoc duszpasterską w różnych kościołach na terenie miasta.
KS. BOGDAN REDER
Urodził się 15.03.1962 roku. Po ukończeniu szkoły średniej i zdaniu matury studiował w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Katowicach. 14.05.1988 roku z rąk ks. arcybiskupa Damiana Zimonia przyjął święcenia kapłańskie. Posługiwał w kilku parafiach archidiecezji katowickiej i w roku 2007 został proboszczem parafii św. Mikołaja w Wilczy. Po dziewięciu latach posługi otrzymał nominację na proboszcza parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Pokoju w Olzie
i z dniem 14.08.2016 roku rozpoczął tam pracę duszpasterską, którą prowadzi do dzisiaj.
KS. JAN MRUKOWSKI
Urodził się 27.03.1966 roku w Mysłowicach. Po ukończeniu I Liceum Ogólnokształcącego w Katowicach i zdaniu matury,
roku 1985 wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach. 14.05.1992 roku z rąk ks. arcybiskupa Damiana Zimonia w katowickiej katedrze Chrystusa Króla przyjął święcenia kapłańskie. Posługiwał w parafiach archidiecezji katowickiej i diecezji kopenhaskiej. 14.08.2016 roku otrzymał dekret ks. Arcybiskupa Wiktora Skworca na administratora parafii św. Mikołaja w Wilczy. Rok później został jej proboszczem i jest nim do dzisiaj.
Źródła:
- Zbiory parafialne
- Słownik biograficzny duchowieństwa (archi)diecezji katowickiej 1922-2008, Księgarnia św. Jacka, Katowice 2009
- E-ncyklopedia, Historia Kościoła na Śląsku (strona internetowa)
- Schematyzmy (archi)diecezji katowickiej